Journal of Pathobiology Reaearch
Volume:7 Issue: 1, 2004

سلول های بنیادی رویانی (Embryonic stem cells: ES cell) سلول هایی چند استعدادی می باشند که به طور معمول از توده سلولی داخلی جنین در مرحله بلاستوسیت به دست می آیند. سلول ES در محیط کشی در حضور فاکتورمهاری لوسمی (LIF) (Leukema Inhibitory Factor) یا لایه تغذیه کننده سلولی (دودمان STO فیبروبلاست یا فیبروبلاست حاصل از کشت اولیه) قادر است، دودمان سلولی پایدار، تمایز نیافته و با قدرت تزایدی بالا به وجود آورد. در واقع لایه تغذیه کننده از طریق ترشح LIF در محیط، از تمایز سلولی جلوگیری می کند. این ماده به وسیله سلول Vero تیمار شده با مایتومایسین C، نیز تولید و ترشح می شود. هدف اصلی در این پژوهش استفاده از دودمان مذکور برای جداسازی و کشت سلول ES موش بود. معیارهای ارزیابی سلول های ES جداسازی شده در گزارش حاضر عبارتند از: مورفولوژی، توانایی تشکیل اجسام شبه جنینی و سنجش آنزیمی برای آنزیم آلکالین فسفاتاز. همچنین توانایی این سلول ها در تمایز به سلول های شبه عصبی نیز مورد بررسی قرار گرفت. بلاستوسیستهای کاملا گسترش یافته از موش ماده نژاد NMRI (National Medical Research Instiute) پس از تحریک تخمک گذاری به دست آمد و بر روی تک لایه ای از سلول Vero غیر فعال شده با مایتومایسین C-، کشت داده شد. پس از گذشت چهار تا پنج روز توده سلولی داخلی به صورت مکانیکی برداشته و به وسیله محلول 25% تریپسین / EDTA تریپسینه شد. سه تا چهار روز بعد کلونی های متراکم ES قابل تشخیص بودند. تقریبا هر سه روز یک بار کلونی های حاصل تریپسینه و بر روی تک لایه جدیدی از –Vero که به وسیله مایتوماسین C تیمار شده بود – منتقل شدند. وجود آنزیم آلکالین فسفاتاز در این سلول ها با استفاده از آلفا نفتیل فسفات (- naphtyl phosphate) - به عنوان سوبسترا- به اثبات رسید. از نظر مورفولوژی سلول های ES کوچک و به هم فشرده و مرز بین آنها نامشخص بود. نسبت هسته به سیتوپلاسم بالا و هسته محتوی هستکهای کاملا مشخص و کلونی ها شبیه کلونی های ES حاصل در آزمایشگاه ما با استفاده پروتکل 4+/4- تحت اثر القایی اسید رتینوبیک قرار گرفتند. پس از گذشت چند روز سلول های با مورفولوژی شبه عصبی در محیط کشت ظاهر شد. نتایج این پژوهش نشان داد که دودمان سلولی Vero احتمالا لایه تغذیه کننده مناسبی برای جداسازی سلول های ES است. اگرچه کاربرد دودمان مذکور هنوز مستلزم تحقیقات بسیاری است.

گلیکوپروتئین B ویروس HSV-1 یکی از گلیکوپروتئین های غشایی ویروس است که در عفونت زایی ویروس نقش عمده ای ایفا می کند و از اهداف سیستم ایمنی محسوب می شود. به منظور دستیابی به وکتوری که قادر به بیان پروتئین در سلول های پستانداران باشد، پژوهش حاضر انجام گرفت.
ژن گلیکو پروتئین B، استرین KOS، از داخل پلاسمبد pAc-gB خارج و به وکتور 3 pcDNA انتقال داده شد و تحت کنترل پروموتور با بررسی الگوی هضم آنزیمی وکتورهای حاصل انجام گرفت و سپس بیان پروتئین در سیستم یوکاریوت مورد بررسی قرار گرفت.
به منظور بررسی توانایی بیان ژن در سلول های پستانداران، وکتور با استفاده از لیپوزوم به درون سلول های COS-7 ترانس فکت شد و بیان پروتئین پس از 72 ساعت به وسیله روش ایمنوفلورسانس غیر مستقیم و با استفاده از آنتی بادی اختصاص HSV-1 تایید شد.
کارایی ترانس فکشن سلول های COS-7 در این پژوهش نماینگر کارآیی وکتور تهیه شده در تولید پروتئین gB بود. همچنین واکنش پروتئین های بیان شده در سطح سلول با آنتی بادی اختصاصی HSV-1 نشان دهنده ساختار آنتی ژنیک مناسب پروتئین می باشد و می توان از آن در مطالعات ایمنی زایی استفاده نمود.

در این پژوهش اثر تحریک الکتریکی سطحی (TENS) عضله تیبیالیس قدامی و نقش آن بر فعالیتهای سیناپسی طناب نخاعی و فعالیت عضله سولئوس (به عنوان عضله آنتاگونیست) مورد بررسی قرار گرفته است. به منظور ارزیابی اثر TENS بر عضله سولئوس، از ویژگی های رفلکس H و موج Mh (موج M در حضور رفلکس H) استفاده شد. آزمایش در 10 فر داوطلب سالم، غیر ورزشکار و بدون هر گونه عارضه نورولوژیک در دو جلسه به صورت آزمون و کنترل انجام شد. تحریک الکتریکی طی دو مرحله 10 دقیقه ای با فرکانسHz 30 و پهنای پالس 300 به صورت دو قطبی (کاتد روی بالک عضله تیبیالیس قدامی در ناحیه صفحه محرکه آن و آند روی عصب پرونئال مشترک در ناحیه سر استخوان فیبولا) اعمال شد. آنالیز آماری داده ها نشان داد که در اثر تحریک الکتریکی، ویژگی های دامنه قله به قله، سطح زیر منحنی و مقدار متوسط یکسو شده رفلکس H کاهش یافته است (05/0 p<). ویژگی های دامنه قله به قله، سطح زیر منحنی و مقدار متوسط یکسو شده موج Mh نیر افزایش یافت (05/0 p<). براساس نتایج به دست آمده به نظر می رسد، تحریک الکتریکی اعمال شده بر روی عضله تیبیالیس قدامی، سطح فعالیت پایه نورن محرکه عضله سولئوس را افزایش می دهد که از یک طرف باعث حساس تر شدن صفحه محرکه عضله شده و افزایش دامنه موج Mh را به دنبال دارد و از طرف دیگر سبب فعال شدن سلول های رنشاو مربوط به همین عضله شده که دامنه رفلکس H را کاهش می دهد.

شبکه های عصبی در چند سال اخیر مورد توجه بسیاری واقع شده اند. این مدل ها برای پیش بینی و طبقه بندی در مواردی که مدل های رگرسیونی و سایر تکنیکهای آماری مرتبط استفاده می شدند، مورد استفاده قرار می گیرد. هدف از این مطالعه مقایسه توانایی های دو مدل شبکه عصبی مصنوعی و رگرسیون لجستیک به منظور پیش بینی مخاطره مرگ درون بیمارستانی پس از عمل جراحی قلب باز بود [1و2].
مدل شبکه مصنوعی با استفاده از یک مجموعه از 150 بیماری که در سال 1376 در بیمارستان دکتر شریعتی تهران تحت عمل جراحی قلب باز قرار گرفته اند، آموزش داده شد. سپس با استفاده از مجموعه داده های 160 بیماری که در سال 1377 جراحی قلب باز داشته اند، مورد ارزیابی (آزمایش) قرار گرفت. مدل شبکه عصبی استفاده شده شامل مشخصه های زیر بود: 18 نرون ورودی، 4 نرون مخفی و 2 نرون خروجی با الگوریتم یادگیری پس از انتشار خطا (نرخ یادگیری 12/0، تحمل خطای 50/0، تابع انتقال سیگموئید و حداکثر خطای 01/0).
پس از انجام آزمایشهای مختلف روی شبکه و حصول اطمینان از یادگیری آن [3]. متغیرهای جراحی قلب باز، سیگار کشیدن، فشار خون و کسر تخلیه جزئی بطن چپ به عنوان ویژگی های اصلی انتخاب شدند. حساسیت و ویژگی در گروه آموزشی برابر 100% و در گروه آزمایشی به ترتیب برابر 33/99% و 100% و میزان بازشناسی کل برابر 63/99% شد. در مدل رگرسیون لجستیک، متغیرهای سابقه جراحی قلب باز، سیگار کشیدن و فشار خون وارد مدل شدند. برای مدل به دست آمده، حساسیت و ویژگی برای پیش بینی پیامدهای بیمار (مرگ / بقا) به ترتیب برابر 99% و 90% شد.
سطح زیر منحنی راک برای دو مدل شبکه عصبی مصنوعی و رگرسیون لجستیک، مخاطره مرگ درون بیمارستانی را، با توجه به ویژگی های موجود، برآورد کرد.

لیپوپلی ساکارید (LPS: Lipopolysaccharide)، ترکیب مهمی از دیواره باکتری های گرم منفی و اندوتوکسین آنهاست. LPS به عنوان یک میتوژن باعث القای تکثیر سلولی در لنفوسیتهای B، ترشح سایتوکایینهایی مانند فاکتور تکروز دهنده تومور (TNF) و اینترلوکین یک (IL-1) در ماکروفاژها و بیگانه خوارهای تک هسته ای می شود. در این طرح هدف از استخراج lPS، استفاده از آن به عنوان میتوژن به منظور القای پرولیفراسیون سلولی در لنفوسیتهای B بود.
پس از تولید انبوه باکتری E.coil در محیط کشت نوترینت براث (NB) به وسیله دو روش متفاوت، با استفاده از فنل کلروفرم – اترپترولیوم (PCP) و متانول – کلروفرم (MC)، LPS استخراج شد. برای سنجش تکثیر سلولی، سلول های لایه مونونوکلئاز (MNL) خون تام به وسیله فایکول جداسازی و در محیط کشت 1640 RPMI تکمیل شده، کشت داده شد. سپس رقتهای مختلف از PCP-LPS، MC-LPS و LPS استاندارد سیگما به محیط کشت افزوده شد. میزان تکثیر سلولی، در پلیت ماکروتیتراسیون 6 خانه به وسیله آزمون ارزیابی تعداد سلول های زنده (Viability test) با رنگ تریپان بلو و در پلیتهای میکروتیتراسیون 96 خانه به وسیله سنجش MTT ارزیابی شد.
نتایج و بحث: در روش متانول – کلروفورم، هنگامی که باکتری ها با استن یا اتانول شسته شدند، LPS استخراج شده به صورت توده ای چسبناک و در صورت شسته نشدن با این مواد، به صورت مایع روغنی شکل ظاهر شد. اما LPS حاصل از روش فنل – کلروفرم – اترپترولیوم به صورت رسوب به دست آمد. در آزمون ارزیابی سلول های زنده، میزان پرولیفراسیون سلول های تحریک شده با LPS به دست آمده از روش های استخراج متانول – کلروفرم (MC-LPS) و فنل – کلروفرم – اترپترولیوم (PCP-LPS) بیشتر از گروه کنترل (سلول های بدون LPS) بود. در سنجش MTT، LPS به دست آمده از روش استخراج فنل – کلروفرم – اترپترولیوم (PCP-LPS) نسبت به LPS به دست آمده از روش استخراج متانول – کلروفرم(MC-LPS) پرولیفراسیون سلولی بیشتری نشان داد.
این نتیجه نمایانگر این است که LPS استخراج شده از روش فنل – کلروفرم – اترپترولیوم (PCP) قابلیت میتوژنی بیشتری نسبت به LPS استخراج شده از روش متانول – کلروفرم (MC) دارد.
همچنین در مقایسه LPS استخراج شده از روش فنل – کلروفرم – اترپترولیوم با LPS استاندارد سیگما به وسیله سنجش MTT، PCP-LPS در رقتهای مختلف (8/1، 4/1 و 2/1) دارای جذب نوری یکسانی یا LPS استاندارد در غلظتهای مختلف (g/ml 80 و 40، 20) بود و نمودار مربوط به PCP-LPS در جذبهای نوری مختلف بر نمودار LPS استاندارد منطبق شد.

در این تحقیق نقش گیرنده های آدنوزینی 1A هسته اکومبنس بر گسترش تشنجهای ناشی از کیندلینگ آمیگدال بررسی شد.
حیوانات با تحریک منظم روزانه آمیگدال کیندل شدند و از طریق دو کانول راهنما، آگونیست اختصاصی گیرنده آدنوزینی 1A، 6N سیکلوهگزیل آدنوزین (CHA)، با غلظتهای 1، 5 و 10 میکرومولار به هسته اکومبنس تزریق شد.
پس از تزریق این دارو با غلظت 10 میکرومولار در زمانهای 5، 15، 60 و 120 دقیقه بعد کاهش معناداری در مدت زمان امواج تخلیه متعاقب آمیگدال (A-ADD) مشاهد شد؛ در زمان 15 دقیقه پس از تزریق کاهش معناداری در مدت زمان امواج تخلیه متعاقب هسته اکومبنس (Acc-ADD) ایجاد کرد. ضمنا در زمانهای 5 و 15 دقیقه پس از تزریق دارو، کاهش معناداری در مدت زمان مرحله پنج تشنج (D5S) و افزایش معناداری در زمان تاخیری بین مرحله تحریک تا شروع مرحله 4 تشنج (L4S) بوجود آمد. تزریق CHA با غلظت 5 میکرومولار در زمانهای 5 و 15 دقیقه پس از تزریق باعث کاهش معناداری در کمیتهای A-ADD و S5D شد ولی در L4S افزایش معناداری ایجاد نکرد. ضمنا تزریق CHA با غلظت 1 میکرومولار در هست اکومبنس تنها در زمان 5 دقیقه پس از تزریق کاهش معناداری در مدت زمان امواج تخلیه متعاقب آمیگدال ایجاد کرد. بعلاوه تزریق 8 – سیکلوپنتیل 1 و 3 – دی متیل گزانتین (CPT)، آنتاگونیست اختصاصی گیرنده آدنوزینی 1A، با غلظت 5 میکرومولار به هسته اکومبنس هیچ تغییر معناداری در کمیتهای تشنجی ایجاد نکرد. هنگامی که 5 دقیقه قبل از تزریق دو طرفه CHA (M 10)، CPT (M 5) به داخل هسته اکومبنس اثرات ضد تشنجی را کاهش داد.
با توجه به نتایج حاصله می توان این احتمال را مطرح کرد که هسته اکومبنس در گسترش امواج تشنجی از آمیگدال به سایر نواحی مغز نقش داشته باشد و فعالیت گیرنده های آدنوزینی 1A این ناحیه در بروز اثرات ضدتشنجی موثر باشد.

در مطالعه حاضر، تاثیر نیکوتین بر بیان ترجیح مکان شرطی شده ناشی از مورفین در موش سوری بررسی شد.
در این مطالعه از موشهای سوری نر در محدوده وزنی 25-20 گرم استفاده شد و ترجیح مکان شرطی شده به روش Carr در موشها القاء شد.
نتایج نشان می دهد که تجویز زیرجلدی مورفین با دوز mg/kg 5 سبب القاء ترجیح مکان شرطی شده معناداری در حیوانات می شود. تزریق داخل صفاقی (mg/kg 0025/0، 005/0 و 01/0) یا داخل بطن مغزی (ng/mice 03/0، 1/0 و 3/0) نیکوتین به طور معناداری بیان ترجیح مکان شرطی شده ناشی از مورفین را کاهش داد. این در حالی بود که نیکوتین به تنهایی در هیچ یک از دوزهای مورد اشاره در بالا دارای آثار سرخوشی آور یا تنفرزا نبود. چنین به نظر می رسد که پیش درمانی داخل بطن مغزی با هگزامتونیوم (آنتاگونیست محیطی گیرنده های نیکوتینی استیل کولین) (g/mice 03/0 و 1/0 دو دقیقه قبل از تجویز نیکوتین) اما نه تجویز محیطی آن (mg/kg 1، 5 و 10 سی دقیقه قبل از تجویز نیکوتین) سبب کاهش اثر مهاری نیکوتین بر بیان ترجیح مکان شرطی شده ناشی از مورفین می شود. این نتایج با تجویز داخل صفاقی و داخل بطن مغزی آتروپین (آنتاگونیست گیرند ه های موسکارینی استیل کولین) به دست نیامد. داروهای آنتاگونیست به تنهایی اثر سرخوشی آور یا تنفری نداشتند و همچنین بر بیان ترجیح مکان شرطی شده ناشی از مورفین بی تاثیر بودند.
در جمع بندی به نظر می رسد که مکانیسم (یا مکانیسمهای؟) مرکزی گیرنده های نیکوتینی ممکن است در بیان ترجیح مکان شرطی شده ناشی از مورفین نقش داشته باشند.

دیابت یک بیماری مزمن محسوب می شود؛ یکی از موارد بسیار مهم در امر مراقبت از بیماران مزمن نیز بررسی کیفیت زندگی آنهاست. در این راستا محقق بر آن شد تا تحقیقی با هدف تعیین و مقایسه کیفیت زندگی بیماران دیابتی غیروابسته به انسولین و افراد سالم انجام دهد. در این مطالعه توصیفی و مقایسه ای که به منظور بررسی و مقایسه کیفیت زندگی بیماران مبتلا به دیابت غیروابسته به انسولین با افراد سالم در شهر رست انجام شده است. تعداد 90 بیمار دیابتی نوع دو مراجعه کننده به مرکز آموزش دیابت در بیمارستان رازی رشت به مدت 4 ماه انتخاب شدند، پس از جمع آوری اطلاعات از افراد بیمار، اطلاعات از افراد سالم به تعداد 86 نفر جمع آوری گردید. واحدهای مورد پژوهش به دو سری پرسشنامه، بخش اول مشخصات فردی – زمینه ای (سن، جنس، وضعیت تاهل، تحصیلات، محل سکونت، وضعیت اشتغال، طول مدت ابتلا به بیماری)، بخش دوم کیفیت زندگی مرتبط با سلامت شامل هفت بعد (عملکرد جسمی، درد و رنج، ایفای نقش، احساس، وضعیت خواب، وضعیت خانوادگی و درک کلی از سلامت) پاسخ دادند. اطلاعات به دست آمده با استفاده از آمار توصیفی و آمار استنباطی [t مستقل و آنالیز واریانس یکطرفه، مدل آماری رگرسیون لجستیک LOGIT برای تعیین پیش بینی کننده های خطی و برآورد نسبت تاثیر این متغیرها روی کیفیت زندگی] مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. براساس یافته ها بیشتر واحدهای مورد پژوهش بیمار (60%) دارای کیفیت زندگی در حد نامطلوب و اکثریت افراد سالم (1/58%) دارای کیفیت زندگی در حد مطلوب بودند. در بررسی ارتباط بین متغیرهای فردی با کیفیت زندگی، بین نمرات کسب شده از کیفیت زندگی و سن در بیماران (05/0 P< و 103/3 = F)، در افراد سالم (03/0 P< و 78/3 = F)، بین نمرات کسب شده از کیفیت زندگی و وضعیت اشتغال در بیماران (002/0 P< و 36/5 = F) تفاوت معنادار آماری مشاهده شد. همچنین بین نمرات کسب شده از کیفیت زندگی با جنس و تحصیلات به ترتیب (001/0 P< و 88 = df و 43/3 = t)، (006/0 P< و 88 = df و 79/2 = t) تفاوت آماری مشاهده شد اما بین طول ابتلا به بیماری و محل سکونت با کیفیت زندگی تفاوتی مشاهده نشد. در راستای مقایسه ابعاد کیفیت زندگی در افراد سالم با بیمار با استفاده از t مستقل، یافته ها بیانگر تفاوت آماری بین عملکرد جسمی (001/0 P<)، درد و رنج (0001/0 P<) و وضعیت خانوادگی (00/0P<) در دو گروه می باشد. در کل، کیفیت زندگی در افراد سالم با بیمار با استفاده از t مستقل بینگر تفاوت آماری (02/0 P<) است. نتایج حاصل از مدل لجستیک نهایی نشان داد که احتمال کیفیت زندگی مطلوب در بیماران دیابتی ساکن در شهر 6/1 برابر بیماران ساکن در روستا می باشد و افراد شاغل نسبت به افراد غیر شاغل از کیفیت زندگی مطلوبتری برخوردارند. در واقع در بیماران دیابتی تغییرات زیادی در ابعاد زندگی ایجاد می شود که بررسی و شناخت و اندازه گیری این مفهوم اطلاعات کاملی را برای بیماران فراهم می آورد که در نهایت می توان از این اطلاعات در راستای اصلاح کیفیت زندگی بهره جست.

مدلسازی در تحقیقات عملی اجتناب ناپذیر است، بخصوص در مواقعی که هدف، توسعه یک الگوریتم پردازشی سیگنالهای واقعی به منظور استخراج ویژگی ها و پارامترهای خاصی از سیگنال یا بررسی رفتاری سیگنال است. چنین الگوریتم هایی معمولا از طریق مقایسه مقادیر واقعی پارامترها و مقادیر حاصل از الگوریتم بهینه می شوند. فقط به وسیله مدلسازی می توان امکان دسترسی و کنترل مقادیر پارامترهای موثر در پردازش را فراهم نمود. این التزام در بررسی سیگنالهای حیاتی به خصوص الکترومایوگرام سطحی (sEMG) بیشتر نمایان است. در این مقاله سعی شده است که مدل شبیه سازی شده ای از سیگنال sEMG به منظور بررسی الگوریتم های استفاده کننده از این سیگنال (مانند الگوریتم تجزیه) طراحی و پیاده سازی شود. همچنین سعی شده است که پارامترهایی که بیشترین تاثیر را در خصوصیات این سیگنال دارا می باشند، در نظر گرفته شوند. از جمله این پارامترها می توان به انتشار و توزیع دقیق از پتانسیل (با معرفی ساختار بافتها از طریق پارامترهای الکتریکی در مدل فیبر و یک محیط غیرهمگن و غیرایزوتروپ چهار لایه ای در مدلهای حجمی)، اثر چینش و اندازه الکترودهای ثبت، زاویه فیبرها نسبت به سیستم آشکارساز و تغییرات پارامترهای آماری اشاره کرد. با استفاده از این روش یک سیگنال الکترومایوگرام سطحی نسبتا طبیعی طولانی مدت به دست آمد که انتظار می رود برای ارزیابی الگوریتم جداسازی سیگنال کارآمدی باشد.

یکی از مهمترین مسائل جهانی مبارزه شیمیایی بلاتلا ژرمانیکا، پیدایش پدیده مقاومت این آفت خانگی به حشره کشها است. بررسی و تحقیقات متعددی به منظور مدیریت مقاومت این حشره، به حشره کشهای شیمیایی صورت گرفت است. در این بررسی دو نژاد از سوسری آلمانی خوابگاه فاطمیه دانشگاه تهران و بیمارستان امام خمینی با سابقه تماس با حشره کشهای دلتامترین، پروپوکسور و پریمیفوس متیل برای ارزیابی مقاومت انتخاب شدند. نسبت مقاومت دو نژاد مورد بررسی به حشره کشهای مذکور در مقایسه با نژاد حساس در سطح 50LD محاسبه شد. نتایج و بحث: کمترین نسبت مقاومت، مقاومت متقاطع منفی (848/0) به پریمیفوس متیل، در نژاد خوابگاه فاطمیه و بالاترین نسبت مقاومت (321/7)، به دلتامترین در نژاد بیمارستان امام خمینی مشاهده شد. نسبت مقاومت به پروپوکسور در نژاد بیمارستان امام (748/1) و در نژاد خوابگاه فاطمیه (696/1) مشاهده شد.

با وجود پیشرفتهای علمی در زمینه انگل شناسی و حشره شناسی و نیز وجود داروها و سموم مختلف، بیماری مالاریا هنوز هم از اهمیت ویژه ای در بین بیماری های انگلی برخوردار است. از آنجا که مبارزه اصلی، علیه ناقل این بیماری صورت می گیرد، شناسایی گونه های ناقل، و اطلاع دقیق از شرایط و عادات زندگی آنها در امر مبارزه و کنترل بیماری، دارای اهمیت زیادی است. بنابراین، پایان نامه فوق به راهنمایی جناب آقای دکتر عزت الدین جوادیان و مشاوره سرکار خانم مهندس علیه موسوی، برای اولین بار در ایران سعی دارد تا با استفاده از امکانات کامپیوتری، برنامه ای ارائه دهد که از یک طرف علاوه بر داشتن مطالب و توضیحات کافی در مورد هر یک از گونه ها، در جهت شناسایی دقیق گونه های ناقل مفید باشد و از طرف دیگر با به کارگیری لوازم جانبی متصل به کامپیوتر، روش جدیدی را براساس کاراکترهای مورفولوژیکی معنادار برای کامپیوتر، ابداع و پیشنهاد نماید. برای این منظور در درجه اول سعی شده است تا روش های معمول شناسایی آنوفلهای ناقل و کلیدهای شناسایی مورد استفاده همراه با تصاویر رنگی کامپیوتری و شرح خصوصیات بیولوژیکی و اکولوژیکی هر یک از گونه ها به صورت مجتمع در یک CD گنجانده شود. مبنای اصلی کار، کلید مصور تهیه شده به وسیله آقای دکتر شاهگودیان است که بندهای دوگانه آن همراه با عکسهای رنگی از نمونه های آنوفل در زیر لوپ و عکس نمونه های لارو در زیر میکروسکوپ آورده شده است. شایان ذکر است که انتخاب یکی از دو مسیر کلید را آسانتر می کند. با حرکت در طول کلید و رسیدن به انتهای آن و مشخص شدن گونه مورد نظر، کادر مشخصات آن گونه باز شده و علاوه بر تصاویر مختلف از اندامهای نمونه و نیز تصاویری از شکل عمومی حشره در دوران لاروی و حشره کامل، اطلاعات مختلفی نیز در مورد عادات زیستی و روش های مبارزه روی پرده نمایش متن قابل دسترسی است. در قدم بعدی سعی شده است تا با شناسایی کاراکترهای جدیدی که تا به حال در تشخیص گونه ها مورد استفاده نبوده است اما برای کامپیوتر به عنوان یک صفت افتراقی معنادار می باشد، روش جدید شناسایی حشرات پیشنهاد شود. اندازه گیری طول لکه های تیره و روشن روی رگبال کستا (CU) و رادیالیس اول (R1) و همچنین اندازه گیری طول رگبالها و فاصله نقاط مشخص روی بال به وسلیه کامپیوتر و آنالیز مقادیر حاصل و مقایسه آنها با اطلاعات داخل برنامه، مبنای اصلی این روش مورد شناسایی قرار گرفته است. برای اجرای این اندازه گیری ها ابتدا عکس بال نمونه مورد نظر وارد کامپیوتر شده و براساس راهنمای داخل برنامه، نقاط مختلف روی بال (چهارده نقطه) با استفاده از موس کلیک می شود، سپس کامپیوتر نام گونه را با رد صد خطا مشخص نموده و وارد فایل اطلاعاتی آن گونه می شود. شایان ذکر است که نرم افزار برنامه به زبان ویژوال بیسیک است و به صورت هوشمند عمل می کند. این برنامه در داخل یک CD جای گرفته و با انواع سیستم عامل ویندوز قابل اجرا است.